پسر گلم ،پایان سی و دومین ماه زندگیت مبارک.

رادین مامان

سیزدهم خرداد ماهم به سر رسید و پسر گل مامان یک ماه دیگه بزرگتر شد.

وای که بزرگتر شدن و عاقل تر شدنت رو بخوبی حس میکنم.

سه روز تعطیل بود و شما گل پسر من دوباره یه تعطیلی دیگه رو در کنار من با مریضی گذروندی.من ماموریت بودم ،برگشتنم با سرماخوردگی شما گل پسر توام بود.قشنگ مامان،این سه روز خیلی بهانه گیر شده بودی و منو کلافه کردی.خدارو شکر دیروز عصر بهتر بودی و با بابایی سه تایی رفتیم پارک.برای اولین بار بود که گذاشتم بری قلعه بادی.علی رغم شوق و ذوق زیادی که داشتی حاضر نشدی از قلعه بادی بری بالا و همش با استخر توپ بازی می کردی.بعد از یک و نیم ساعت هم که تصمیم گرفتیم بریم اینقدر گریه کردی که بابایی مجبور شد بغلت کنه و به زور از پارک ببریمت بیرون.

نفسم همیشه خوشحالیهات اینجوری تموم میشه و به خاطر اصراری که به ادامه داری،به گریه کردن می افتی.

رادین شما عشق مامانی.عاشق اون لحظه ای هستم که قبل از خوابت بغلم میکنی و منو می بوسی.

.