بیست و یک ماهگی گل پسرم

رادینم سیزدهم تیر شما بیست و یک ماهه شدی.مبارکت باشه عزیزم.مامان رو ببخش که با تاخیر برات نوشتم.آخه ماهی که گذشت خیلی سرم شلوغ بود و فرصت نمیکردم به وب لاگت سر بزنم.

رادین مامان این ماه حسابی شما رو متحول کرده و تغییراتت خیلی زیاد بوده.بزرگ ترینشون اینه که حسابی زبونت باز شده و تقریبا همه چیز رو تکرار میکنی.وای که خیلی خوردنی هستی با اون صدای قشنگت.دلم میخواد ازت دایم فیلم بگیرم ولی متاسفانه اجازه نمیدی و همکاری نمیکنی.

نفسم !دو هفته گذشته خیلی روزهای بدی بود.شما یازده روز دقیق مریض یودی.آره بازم با یه بیماری دیگه دست وپنجه نرم کردی.چهار شبانه روز تب چهل درجه که با هیچ دارویی پایین نمی آمد بعدشم آب ریزش بینی و سرفه های وحشتناک.خوشکلم هشت روز تمان هیچی نخوردی حتی شیر.اگرم میخوردی فوری بالا می آوردی.الهی برات بمیرم.من که خوراکم شبانه روز گریه بود آخه خیلی نگرانت بودم.همه نگرانت شده بودن.مامان جون و بابایی هم دل تو دلشون نبودخداروشکر که گذشت.حالا هم چند روزه که مامان گلی سرما خورده ولی من مهم نیستم.ایشالا شما هیچ وقت هیچیت نباشه.آرمین هم طفلی این مریضی رو گرفته.دلم برای اونم کبابه و خاله زهرا رو درک میکنم.

رادینم بازم مثل همیشه به خدا میسپارمت و ازش میخوام خودش همیشه حافظت باشه نفس مامان.